ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα

Δειλινό στη γέφυρα
.......................................................................................
…Είναι πράγματι απάνθρωπο να εξαρτάται η ζωή σου
από λόγια ή βλέμματα, αλλά εγώ δεν έχω σκοπό να πώ
ποτέ την αλήθεια, γιατί συχνά τα τρένα μ’ακολούθησαν
ως μέσα στην κάμαρά μου, κι εδώ κυριολεκτώ: μόλις
έμπαινα στο δωμάτιό μου φορούσα το κασκέτο του σταθ-
μάρχη κι άναβα τη μακριά μου πίπα για να κρύβουν οι
καπνοί τα τόσο συνταρακτικά περιστατικά κι όταν με
ρώταγε η σπιτονοικοκυρά «το είδες;», «το είδα, σου λέω,
πέρασε τόσο κοντά μου», «και που πήγε;», «μα θα ήμουν
θεός αν το ήξερα», πράγματα παράξενα θα πείτε, λά-
θος, είναι απλώς αυτά που λέμε ανεξήγητα ή καθημερι-
νές θλίψεις – με τα πολλά πείστηκα να φύγω για το
Ναύπλιο (όπου είχαν αγαπηθεί οι γονείς μου) κι όλα αυτά
προς δόξαν του μυστηρίου κι ο χαμένος χρόνος ας πάει
να κρεμαστεί κι ας κρεμαστεί μαζί του κι εκείνος που τον
έχασε. Κι ύστερα έρχονται και σε ρωτάνε: «σε ποιόν έχω
την τιμή;», «στο μουνί της αδερφής σου, βρέ ηλίθιε – δε
βλέπεις;»...
.............................................................................................