Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2008

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ

Ορατότης μηδέν

Εξάλου το μόνο που θυμάμαι είναι οτι ο φύ-
λακας του κήπου με πλησίασε και μου κανε παρατη-
ρήσεις για τη θερμάστρα --- ποιά θερμάστρα θα πεί-
τε, αλλά ιδού το μυστικό: τα πράγματα έχουν και την
άλλη όψη κι εγώ απ’την άλλη πλευρά μου, την ω-
ραιότερη, λέγομαι Έγκμοντ, κι ας λένε ότι μιλάω μο-
ναχός μου,--- έτσι φυλάγομαι τώρα και προσπαθώ
να κοιτάζω αλλού όταν ανοίγω ενα συρτάρι,
γιατί αλίμονο αν μαθαίναμε όσα μας έχουνε
συμβεί.

1 σχόλιο:

Selini Σελήνη είπε...

ΔΕΙΛΙΝΟ


Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιό οδυνερές τις αναμνήσεις και τα χρόνια μας,
βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα-
αλλά κι εγώ ποιός ήμουν;
ένας πρίγκηπας του τίποτα
ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα
και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα
κι έτρεχα να τη σώσω.
Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ' έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον.

(ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ 1990)